Paracetamol EG 500Mg Filmomh Tabl 120 Blister

Paracetamol EG bevat paracetamol dat tot de groep van geneesmiddelen met een pijnstillende en
koortsverlagende werking behoort.
Paracetamol EG wordt ingenomen om pijn te verzachten en koorts te verlagen.

• De werkzame stof in Paracetamol EG is paracetamol. Elke filmomhulde tablet bevat 500 mg of
  1000 mg paracetamol.
• De andere stoffen in Paracetamol EG zijn: tabletkern: gepregelatiniseerd maïszetmeel,
  hydroxypropylcellulose, talk en magnesiumstearaat; filmomhulling: polyvinylalcohol,
  macrogol 3350 en talk.

• chlooramfenicol (voor de behandeling van infecties), aangezien Paracetamol EG (Forte) de verwijdering ervan uit het lichaam kan vertragen
• metoclopramide of domperidon (voor de behandeling van misselijkheid en braken) aangezien ze het starteffect van Paracetamol EG (Forte) kunnen verhogen
• colestyramine (om de cholesterol te verlagen) en geneesmiddelen die de maaglediging vertragen, aangezien ze het effect van Paracetamol EG (Forte) kunnen verzwakken
• probenecid (voor de behandeling van bijv. jicht). U heeft mogelijk lagere doses Paracetamol EG (Forte) nodig
• anticoagulantia (bloedverdunners, bijv. warfarine), in geval u Paracetamol EG (Forte) gedurende een lange periode dagelijks moet innemen
• salicylamide (voor de behandeling van koorts of lichte pijn), aangezien het de verwijdering van Paracetamol EG (Forte) uit het lichaam kan vertragen
• lamotrigine (voor de behandeling van epilepsie), aangezien Paracetamol EG (Forte) het effect ervan kan verminderen
• zidovudine (gebruikt bij de behandeling van aids): verlengd gebruik kan leiden tot een bepaalde afwijking van het bloed (neutropenie) en leverschade
• flucloxacilline (antibiotica), omdat dit kan leiden tot een ernstig risico op bloed- en vochtafwijkingen (metabole acidose met verhoogde anion gap) die dringend moeten worden behandeld. Ze kunnen met name voorkomen bij mensen bij wie de nieren niet goed werken (nierinsufficiëntie), met bloedvergiftiging (sepsis wat tot beschadiging van organen kan leiden), ondervoeding, langdurig alcoholisme, en bij gebruik van de maximale dagelijkse doses paracetamol.
• mogelijk leverbeschadigende geneesmiddelen zoals: o barbituraten of carbamazepine (voor de behandeling van mentale aandoeningen en epilepsie); o rifampicine (voor de behandeling van bacteriële infecties); o isoniazide (voor de behandeling van tuberculose);

1. Mogelijke bijwerkingen

Zoals elk geneesmiddel kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben, al krijgt niet iedereen daarmee te maken.

Mogelijke bijwerkingen worden hieronder opgesomd en geklasseerd als volgt:

Zeer vaak: kan meer dan 1 op 10 mensen treffen Vaak: kan tot 1 op 10 mensen treffen Soms: kan tot 1 op 100 mensen treffen Zelden: kan tot 1 op 1.000 mensen treffen Zeer zelden: kan tot 1 op 10.000 mensen treffen Niet bekend: kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald

Bijwerkingen die zelden optreden:

• Allergische reacties.
• Depressie, verwardheid, hallucinaties.
• Beven, hoofdpijn.
• Gezichtsstoornissen.
• Oedeem.
• Buikpijn, maag- of darmbloeding, diarree, misselijkheid, braken, verstopping.
• Gestoorde leverfunctie, leverfalen, geelzucht (met symptomen zoals geel worden van de huid en de ogen), levernecrose (dood van levercellen).
• Huiduitslag, jeuk, zweten, netelroos, rode vlekken op de huid, angio-oedeem met symptomen zoals gezwollen gezicht, lippen, keel of tong.
• Duizeligheid, algemeen gevoel van onwelzijn (malaise), koorts, sedatie, interacties met geneesmiddelen.
• Overdosis en vergiftiging.

Bijwerkingen die zeer zelden optreden:

• Verminderd aantal bloedplaatjes, rode bloedcellen en witte bloedcellen (leukocyten, granulocyten en neutrofielen) in het bloed, hemolytische anemie (abnormale afbraak van rode bloedcellen)
• Laag glucosegehalte in het bloed.
• Hepatotoxiciteit (leverschade door chemische stoffen).
• Troebele urine en nieraandoeningen.
• Ernstige allergische reacties die een stopzetting van de behandeling vereisen.
• Ernstige huidreacties

Bijwerkingen met onbekende frequentie:

Anemie (verminderd aantal rode bloedcellen), anafylactische shock (ernstige allergische reactie), hepatitis (ontsteking van de lever), een ernstige aandoening die het bloed zuurder kan maken (metabole acidose genaamd) bij patiënten met een ernstige ziekte die paracetamol gebruiken (zie rubriek 2) en, na langdurig gebruik van hoge doses, nierstoornissen (ernstige leverinsufficiëntie, bloed in de urine, niet kunnen urineren) werden gerapporteerd.

Enkele gevallen van epidermale necrolyse, stevens-johnsonssyndroom, erythema multiforme, oedeem van de larynx en duizeligheid werden gerapporteerd.

• U bent allergisch voor een van de stoffen in dit geneesmiddel.
• als u een nier- of leverziekte heeft (waaronder het syndroom van Gilbert, ernstige leverinsufficiëntie of hepatitis)
• als u regelmatig grote hoeveelheden alcohol drinkt (zie de rubriek 'Waarop moet u letten met eten, drinken en alcohol?'
• als u uitgedroogd of ondervoed bent, bijv. door alcoholmisbruik, anorexia of een verkeerde voeding
• als u lijdt aan hemolytische anemie (abnormale afbraak van rode bloedcellen)
• als u een tekort heeft aan een bepaald enzym genaamd glucose-6-phosphatedehydrogenase
• als u andere geneesmiddelen gebruikt waarvan bekend is dat ze de lever aantasten
• als u andere geneesmiddelen gebruikt die paracetamol bevatten, aangezien dit de lever ernstige schade kan toebrengen
• als u gedurende lange tijd vaak pijnverzachtende geneesmiddelen gebruikt, aangezien langdurig gebruik ernstigere of vaker hoofdpijn kan veroorzaken. U mag de dosis van uw pijnverzachtend geneesmiddel niet verhogen, maar dient uw arts om raad te vragen.
• als u een astmalijder bent en gevoelig bent voor acetylsalicylzuur
• als bepaalde laboratoriumtests voorgeschreven worden, aangezien ze beïnvloed zouden kunnen zijn

De tablet dient met een glas water te worden ingeslikt. De tablet kan verdeeld worden in gelijke doses.De opgegeven dosis niet overschrijden. De duur van de behandeling dient zo kort mogelijk te zijn en beperkt te blijven tot de periode waarin er symptomen zijn.

Volwassenen en adolescenten (lichaamsgewicht > 50 kg)

De gebruikelijke dosering is 500 mg tot 1000 mg elke 4 tot 6 uur tot een maximum van 3 g per dag.Als de pijn of koorts ernstiger wordt, mag de dagelijkse dosis verhoogd worden tot 4 g per dag.Het toedieningsinterval dient ten minste 4 uur te bedragen. Men mag niet meer dan 1 g per keerinnemen en de maximale dagelijkse dosis bedraagt 4 g.